Deze website gebruikt cookies en verzamelt daarmee informatie over het gebruik van de website om deze te analyseren en om er voor te zorgen dat je voor jou relevante informatie en advertenties te zien krijgt. Door hiernaast op akkoord te klikken, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies en het verzamelen van informatie aan de hand daarvan door ons en door derden.
Haar afbeelding van de Kurrajong-medicijnbladeren, met de gelaagde, vloeiende penseelstreken die zich over het canvas verspreiden, werd haar iconisch motief.
Gloria Petyarre was een van de meest succesvolle en belangrijke vrouwelijke artiesten van Australië. Haar afbeelding van de Kurrajong-medicijnbladeren, met de gelaagde, vloeiende penseelstreken die zich over het canvas verspreiden, werd haar iconisch motief.
Haar carrière nam een vlucht toen ze in 1999 de felbegeerde 'Wynne Prize for Landscape' won in de New South Wales Gallery. Het was een triomf voor de Aboriginalkunst. Gloria werd de eerste inheemse Australische kunstenaar die een grote kunstprijs won in de Gallery of New South Wales.
Het schilderij was een buitengewoon nieuw artistiek statement, heel anders dan alle andere Aboriginal-kunstwerken uit die tijd. Een enorm goud en groen abstract werk, bestaande uit wervelende bladvormige penseelstreken die dicht bij elkaar op een zwarte achtergrond waren geplaatst. Het legde op briljante wijze de energie en stroom vast van bladeren die worden verstrooid door een grillige wind, van zeewier dat ronddraait bij een verandering van tij, of van gras dat opwaait in de wind.
Dit kunstwerk fascineerde de in wezen natuurminnende mensen van dit land zozeer dat het een van de meest populaire stijlen in de Aboriginal kunst zou worden.
Gloria bleef deze stijl de komende 20 jaar schilderen tot haar pensionering in 2019 vanwege gezondheidsproblemen. Gedurende die tijd en daarna is de stijl overgenomen en aangepast door verschillende generaties van haar familieleden. Gloria werd en wordt gezien als de creator van deze populaire stijl.
Gloria's geboortegrond ligt in Utopia, een gebied dat ongeveer 230 km van Alice Springs ligt.
Veel van de belangrijkste inheemse kunstenaars van Australië komen uit dit gebied, waaronder Gloria's beroemde tante, Emily Kame Kngwarreye, overleden in 1996.
Gloria, haar familieleden en haar skin-name familie raakten voor het eerst geïnteresseerd in het maken van kunst door deel te nemen aan de Utopia Women's Silk Batik Group, geïntroduceerd in 1977 en geïnitieerd door CAAMA (de Central Australian Aboriginal Media Association). Zowel Gloria als Emily waren pioniers van de groep.
Met maximaal 80 leden tegelijk werd het Batik en Tie-die-project de inspiratiebron voor de kunstenaars. Het enorme succes ervan, zowel in Australië als in het buitenland, leidde tot een ander succesvol project dat in 1988 werd geïntroduceerd, opnieuw door CAAMA.
Deze keer moesten de kunstenaars schilderen op gegrond, opgespannen canvas, en veel vrouwen gingen met gemak en enthousiasme over op het nieuwe medium en vonden het spannender om mee te werken dan de zijde- en batik-technieken die ze tot nu toe hadden gebruikt.
De gemaakte werken werden tentoongesteld in de Sherwin Gallery in Sydney en verschillende andere galeries in Australië. Het was het begin van de kunstbeweging in Utopia en het was indrukwekkend genoeg om internationale aandacht te trekken. Gloria was een van de kunstenaars die er centraal in stonden.
Gloria Petyarre aan het werk.
Naarmate de vraag naar kunst uit Utopia groeide, groeide ook Gloria's carrière. Ze reisde met haar kunst naar vele landen en exposeerde in Frankrijk, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, België, Nederland, Italië, de VS en Japan, en natuurlijk in regionale en commerciële galeries in heel Australië.
Behalve medicijnbladeren schilderde Gloria ook de 'Thorny Mountain Devil Lizard Dreaming', een patroon van wervelende gekleurde lijnen die de sporen nabootsen die de staart van de hagedis in het zand maakt.
Yam Dreaming, voor het eerst uitgevoerd door haar tante Emily, was ook een van haar vaak geschilderde verhalen. Ze schilderde ook Grass Seed, Pencil Yam, Emu, Bean, Small Brown Grass en Body Paint Dreamings. Dit maakte haar tot een van de meest veelzijdige kunstenaars.
Later in haar carrière begon Gloria enorme 'Big Leaf'-schilderijen te schilderen, expressionistisch weergegeven met gigantische penseelstreken die kleuren op het canvas vermengden om een verscheidenheid aan fascinerende verfeffecten te verkrijgen. De glimlach op haar gezicht terwijl ze deze werken schilderde, verraadde hoe blij ze was met het loslaten van de fijnere stijlen waarmee ze zich voorheen bezighield.
Gloria was een meermaals bekroonde kunstenaar en zeer verzamelbaar. Haar betrokkenheid bij de oprichtingsprojecten van de Utopian Art Movement en haar status in de groep hebben haar een plaats in de Australische kunstgeschiedenis opgeleverd, evenals een aanzienlijk oeuvre.
Naast haar succes met de Wynne Prize, werd Gloria nog vier keer finalist. De meest prestigieuze inheemse kunstwedstrijd in dit land, de 'Telstra National Aboriginal and Torres Strait Islander Art Award', heeft haar kunstwerken bij vele gelegenheden in de kijker gezet. Haar werken worden op grote schaal verzameld en tentoongesteld in de beste Aboriginal kunstcollecties en musea over de hele wereld.
Haar lijst met artistieke prestaties is enorm en haar gave als kunstenaar heeft veel mensen geraakt.