Deze website gebruikt cookies en verzamelt daarmee informatie over het gebruik van de website om deze te analyseren en om er voor te zorgen dat je voor jou relevante informatie en advertenties te zien krijgt. Door hiernaast op akkoord te klikken, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies en het verzamelen van informatie aan de hand daarvan door ons en door derden.
Voordat inheemse Australische kunst op doek werd gezet, maakten de Aboriginals de grond glad om de “sacred” symbolen te tekenen die bij een ceremonie hoorden.
Dot-paintings worden nu internationaal erkend als uniek en integraal onderdeel van de Australische Aboriginal kunst.
De eenvoudige dot-stijl en de kruisarcering zijn misschien prachtig voor het oog, maar hebben een meer verborgen betekenis en een dieper doel om de “sacred” symbolen in de schilderijen te verhullen.
Voordat inheemse Australische kunst ooit op doek werd gezet, maakte de Aboriginals de grond glad om de “sacred” ontwerpen te tekenen die bij die specifieke ceremonie hoorden.
Er werd ook bodypaint aangebracht die betekenissen bevatte die verband hielden met “sacred” rituelen. Deze ontwerpen waren omlijnd met cirkels en omringd met stippen.
Niet-ingewijden hebben deze “sacred” symbolen nooit te zien gekregen, omdat de grond dan opnieuw werd gladgestreken en beschilderde lichamen werden gewassen. Met schilderijen was dit niet mogelijk.
Aboriginal kunstenaars abstraheerden hun schilderijen om de “sacred” symbolen te verhullen, zodat de echte betekenissen niet door westerlingen konden worden begrepen.
Dot-painting ontstond vijftig jaar geleden, in 1971. Geoffrey Bardon werd aangesteld als tekenleraar voor de kinderen van de Aboriginals in Papunya, vlakbij Alice Springs. Hij merkte op dat als de Aboriginals verhalen vertelden, ze symbolen in het zand tekenden.
Bardon moedigde zijn leerlingen aan om op een schoolmuur een muurschildering te maken op basis van traditionele “dreamings”. De muurschildering wekte ergernis op bij de Seniors van de gemeenschap daar het niet gewoon was dat de kinderen de “Dreamings” schilderden. Besloten werd dat de Seniors een buitenmuur zouden beschilderen. Nadat deze schildering was aangebracht, werd bij hen ook de behoefte groot om hun cultuur-uitingen weer in ere te herstellen. De mannen begonnen met schilderingen te maken op restafval (stukken karton, golfplaat en board). Al snel begonnen meer mannen met schilderen.
Aanvankelijk gebruikten ze restafval, later werd dit vervangen door canvas.
Hiermee begon de beroemde Papunya Tula-kunstbeweging.
Bardon hielp de Aboriginal-kunstenaars om afbeeldingen van hun verhalen in woestijnzand met verf over te brengen op canvas.
En de mannen begonnen met schilderingen te maken op restafval (stukken karton, golfplaat en board). Al snel begonnen meer mannen met schilderen.
De Aboriginal-kunstenaars raakten al snel bezorgd dat de “secret/sacred” symbolen die ze schilderden niet alleen door westerlingen werden gezien, maar ook door Aboriginals uit verschillende regio's die niet op de hoogte waren van hun stamverhalen.
Ze wilden niet dat ze de “sacred” symbolen zagen en delen van hun verhalen zouden begrijpen of leren. Dus besloten de kunstenaars de “sacred” elementen te verwijderen of de symbolen te overstippen, te abstraheren om hun “sacred” betekenissen te verbergen.
Vroege Papunya-schilderijen vertoonden sterke afbeeldingen van artefacten, rituele voorwerpen en spirituele ceremonies. Deze stijl verdween binnen een paar jaar.
Het was nooit de bedoeling dat de eerste schilderijen van de Papunya Tula School of Painters zouden worden verkocht. Ze zijn gemaakt door de Aboriginals die ontheemd waren en ver weg woonden van hun oorspronkelijke thuisland om de connectie met hun geboortegrond te herstellen.
De werken waren visuele herinneringen aan hun eigen wezen. Ze schilderden het land waartoe ze behoorden en de verhalen die bij die plekken horen. In wezen schilderden ze hun identiteit op de borden, als een visuele bevestiging van hun identiteit en afkomst.
Oorspronkelijk waren kleuren beperkt tot variaties van rood, geel, zwart en wit, geproduceerd uit oker, houtskool en pijpaarde. Later werd acryl-verf geïntroduceerd waardoor levendige kleurrijke schilderijen mogelijk waren.
Deze kunstwerken kunnen stippen, kruisarcering, kaarten van cirkels, spiralen, lijnen en streepjes tonen, wat al lang gebruikte beeldtaal is van de Aboriginals. Aboriginal kunstwerken geschilderd in acryl zijn een prachtige mix van traditioneel en eigentijds. De dot-techniek geeft het schilderij een bijna 3D-effect en een gevoel van beweging en ritme.
Veel mensen merken op dat de schilderijen er levend uitzien en dat ze letterlijk op je lijken te springen. Het platte canvas komt tot leven met energie en levendigheid, net als de “dreamings” en rituelen die hen inspireerden.